معنی ربوده شده

مسلوب

بیژن میرباقری

بیژن میرباقری

علیرضا افکاری

کیوان معتمدی

امیر علیان

بهرنگ حجازی

حامد جوادی

روزبه بمانی

سلب

ربوده. [رُ دَ / دِ] (ن مف) گرفتار. مجذوب و شیفته:
دیوانه شد دلم که ربودش به غمزه یار
عقلی چنان بجای نباشد ربوده را.
کاتبی.
- ربوده ٔ عشق، مغلوب عشق. گرفتار عشق:
که نه تنها منم ربوده ٔ عشق
هر گلی بلبلی غزلخوان داشت.
سعدی.
|| گرفته و تاراج شده و دزدیده. (ناظم الاطباء). مختلَس. خُلْسه. مسلوب. (یادداشت مرحوم دهخدا):
در ثیاب ربوده از درویش
کی بدست آیدت بهشت و ثواب.
ناصرخسرو.

ربوده عقل. [رُ دَ / دِ ع َ] (ص مرکب) گول خورده. (ناظم الاطباء). مسلوب. سلیب. (منتهی الارب). آنکه عقل از وی رفته باشد. (ناظم الاطباء).

(اسم) چیزی را با تردستی برداشته و چابکی در برده، دزدیده تاراج شده، مجذوب.

دربرده، تاراج شده، مجذوب. [خوانش: (رُ دِ یا دَ) (ص مف.)]

چیزی یا کسی که دریده‌شده، دربرده،

526